Die Woche vor Weihnachten

Donderdag 21 december 2017, 18.30
Zürs am arlberg, 1715 meter hoogte, -7 graden
Een koude Radler vanaf het dak met muziek van Blof: Dichterbij dan ooit

Guten Abund!

Ik ben hier nu ruim 1 week, de week voor kerstmis, de week van mijn eerste eigen skilessen (ja ik leef nog, niets gebroken tot nu toe:D), de week van de eerste massages (zonder dat alle benodigdheden aanwezig zijn), de week van onverwacht 'oplosbare problemen', de week van mijn eerste werkdag bij Kinderclub, de week van oude bekenden opzoeken, de week van niets kunnen verstaan bij het avondeten omdat iedereen Duits of Kroatisch spreekt...kortom een week vol nieuwe indrukken; genoeg om al een boek over te schrijven: maar goed, zal mijn enthousiasme proberen in te houden.

Ben al aardig gewend geraakt aan de kou, aan het hotelleven moet ik nog wel wennen. Elke dag wordt ik wel ergens om teruggefloten:' Anouk, kom niet met sokken de keuken in gelopen', 'Anouk je mag met je skikleding aan niets aan de receptie komen vragen; alleen in nette bedrijfskleding', 'Anouk, wat doe jij hier in de keuken terwijl wij het avondeten aan het serveren zijn' (wilde mijn bord/bestek naar de afwas brengen aangezien ik zelf later eet na de massage's). 'Anouk, waarom weet ik niet dat jij nu geen hotstone massage's kan geven... Ik heb zonet een hotstone massage ingeboekt' (tja, alle spullen zijn nog niet binnen, kan ik niks aan doen). De volgende dag had mijn collega van de receptie hotels in buurt afgebeld om stenen te lenen: 'Anouk; regel zelf maar even met de keuken hoe je ze opwarmt.' De chef:' I can put them in the oven, if you like...' Dat werkt natuurlijk niet; kan hij ook niet weten. Maar goed, na 1 uur door t hotel zoeken had ik het voor elkaar: Op een chiq nachtkastje had ik een warmhoudplaatje en een grote gietijzeren pan staan, met een handdoek als deksel; over onoplosbare problemen gesproken. De massage vond de gast heerlijk, maar jeetje wat een gedoe. 's Avond ben ik met de eigenaresse Isabell gaan babbelen. Ik vroeg haar letterlijk; wilt u echt dat ik met een gietijzeren pan de stenen ga opwarmen... Nee natuurlijk niet was het antwoord, maar ze snapte niet waarom de spullen niet binnen waren; blijkt dat ze de bestelling van de hotstone set en de warmtepan had besteld bij een Nederlandse organisatie, die in de mail in het Nederlands hadden geschreven wanneer het geld binnen is, sturen we het op....! Tja dat had ze niet goed gelezen... Andere producten zijn al wel sinds 6 december 'onderweg'. Zal positief blijven, ergens in 2018 zal alles er wel zijn!

De eerste ochtend bij de kinderclub vandaag was... een rommelige ongeorganiseerde bende: maar wel een leuke bende om mijn tanden in te zetten en te helpen om als team er een mooi seizoen van te maken.
De kinderclub is de kinderopvang van de jongste jeugd (2-6 jaar), waarbij ook skilessen worden gegeven. Vorig jaar werkte ik samen met een ervaren groep skileraren waarbij de meeste collega's ook al enkele seizoenen in Lech/Zürs hadden gewerkt. Googie, eigenaar van kinderclub, had me gevraag of ik gisteren even langs wilde komen om het werk te bespreken voor dit seizoen. Toen kwam ik erachter dat het totaal een nieuw team is van jonge meiden die eigenlijk nu, na 3 weken werken, niet echt weten hoe ze bijv een skirace finaledag moeten aanpakken. Nog een klein voorbeeld: Een luier verschonen...moest uitgelegd worden aan 3 meiden (20+), ze stonden er in een kring omheen te kijken, echt hilarisch... maar goed dat ik de ervaring recent nog heb opgedaan bij Max en Lobke. Mijn nieuwe collega's hebben veel ervaring in het geven van skiles aan kleine groepen kinderen en/of hebben ervaring met oppassen op jonge kinderen. Echter de structuur en het aansturen van elkaar wanneer je een groep van 35 jonge kinderen hebt, ontbreekt. Of ik daarin de leiding wilde gaan nemen; Natuurlijk! Googie heeft me de vrije hand gegeven voor het organiseren van de skirace; dat wordt nog leuk!

Hier in mijn kamer op de 4e verdieping heb ik een heel mooi uitzicht, ook vanuit mijn badkamer. 's Ochtends wanneer ik op de toilet zit, zie ik hele mooie sporen in de sneeuw van de eerste skiërs nadat het de hele nacht heeft gesneeuwd; er is echt veel sneeuw gevallen hier in de Arlberg. Op de dagen dat de zon doorbreekt en de hemel strak blauw is; voel ik me echt een geluksvogel, om hier te mogen zijn in dit mooie gebied!
Op zich red ik me hier goed, heb tenslotte afgelopen jaar al gewerkt in dit gebied. Wel is het een gek idee, zo net voor de feestdagen weg te zijn van familie en vrienden. Met name in de avonden ben ik vaak alleen in mijn kamer, collega's zijn druk aan het werk of gaan om 21.00 al slapen. Had mezelf voorgenomen niet elke avond naar de pub te gaan, daarom ben ik er nog maar 3 avonden geweest. Rest van de avonden heb ik besteed aan kerstfilms kijken, mijn andere hobby telefoneren en de een avondje in de sauna. We kunnen 1x per week gebruik maken van de spa, heerlijk!
Maar toch, ik kan niet wachten tot Kieran komt (oud collega Kinderclub), hij heeft mij het skiën proberen te leren vorig winterseizoen. Afgelopen zondag en maandag heb ik skiles genomen in de ochtend en hij kan niet wachten te zien hoeveel progressie ik gemaakt heb :D. Morgen, na de skirace finale dag en de middag werken in de SPA, gaan Kieran en ik samen naar een verjaardagsfeest van vrienden van ons. Zaterdag heb ik de hele dag vrij en gaan we samen de pisten op en met kerst, hebben zijn ouders mij uitgenodigd voor een kerstdiner. Echt super lief!
Maar eerst vanavond nog; een vervroegd kerstavondje met de collega's, surprise cadeau heb ik al ingeleverd. (Heb die kok Franz, die me telkens terugfluit; heb een rendier op een slee gekocht voor hem; als aandenken aan 'Anouk die telkens overal langs komt gesleed')

We gaan het beleven, de feestdagen tussen de bergen in Oostenrijk. Graag wil ik jullie allemaal hele fijne liefdevolle dagen wensen, geniet van iedereen om je heen en maak er een spetterend nieuwjaar van! Een jaar vol nieuwe avonturen, uitdagingen en plezier in alles wat je doet! Spreek jullie weer in het nieuwe jaar!

Auf wieder schnitzel!