Home sweet home

Teach me how to dance with you - Causes

Vrijdag 23 - 01 - 2015
Mijn laatste verslag in NZ heb ik geschreven, vanavond heb ik feest: Met mijn familie, vrienden en vriendinnetjes;) Heb alles klaar staan: koffer nog niet helemaal klaar; gelukkig helpt Wendy mij daar nog mee morgenvroeg. Heb mijn speech nog niet voorbereid maar dat zal recht uit mijn hart rollen.

Zaterdag 24 - 01 - 2015
Het feest was een succes, iedereen is gekomen, we hebben gezellig gegeten, getoost en mijn speech was gelukt. We hebben lekker muziekje aangezet en iedereen heeft op mijn ansichtkaarten een tekst geschreven; die ik uiteraard pas in het vliegtuig mocht lezen. Iedereen dikke knuffel gegeven en bedankt voor de bijzondere mooie tijd. Uiteindelijk om 3.45 op bed. Pieter, Wendy, Nicole en Reece zijn blijven slapen en zijn mee opgestaan om 7.30 om alle zooi op te ruimen. In de ochtend beslist om toch extra koffer mee naar huis te nemen; geloof het of niet: paste gewoon echt niet... heb t echt geprobeerd!! Alle spullen gewoon in mijn backpack gegooid en consequenties gewoon accepteren: 200 dollar extra betalen. Huis netjes achtergelaten en op naar ome Kees en tante Hannie; samen nog even lunchen en toen was t tijd om naar Hamilton te rijden. Hannie dikke knuffel en kus gegeven en Kees, Pieter en Wendy in mijn auto meegenomen; wilde nog even afscheidsritje maken met mijn eigen auto;) Laatste foto's, knuffels en hop de bus in.
In Auckland stond Kyelaya te wachten, lieve schat die ik heb leren kennen tijdens mijn reis op Zuidereiland en waarmee ik o.a. laatste 2 dagen zou beleven in NZ. Samen zijn we voor de laatste x voor mij dan 't nachtleven wezen testen in Auckland; Was heerlijk! Goed vermaakt! Wat mannen geholpen met vrijgezellen opdrachten: wil tenslotte graag mensen helpen;)

Zondag 25 - 01 - 2015
Laat, 05.15, lagen we in bed: om 08.00 ging het brandalarm af, 2 minuten geen beweging; typisch, daarna toch wat gerommel en gekreun en ja iedereen stond op om t gebouw te verlaten, staan we bij de trappen: vals alarm! Alle spullen daarna maar alvast gepakt en genoten van de heerlijke laatste zonnige dag in Auckland, nog naar top van Skytower geweest en in de haven rondgelopen, mijn laatste dollars uitgegeven en rond 19.00 was het tijd om naar 't vliegveld te gaan. Alles ging rustig, hoefde pas om 23.00 in te checken. Koffers ingecheckt, nog even gebeld met ons Mam, Pieter en Kees. Laatste smsen verzonden en besloten voor mijzelf ook nog even een souvenir te kopen. Geleerd van mijn fouten zou je zeggen; alles onder controle.... tot dat..
Ik mijn telefoon nog even wilde opladen, linkse zak, rechtse zak, tasje... niks. Okay, wat zit er in; creditcard, rijbewjis, en pinpas. Ik ga nu NIET hetzelfde doen als 5 mnd geleden. Hoelang ben ik hem al kwijt: 5 minuten; waar ben ik geweest: daar dan maar even een bezoekje brengen. Niets. Dan maar even hulp vragen; gelukkig had ik nog een NZ nummer, dus konden we even bellen; wie weet dat iemand oppakt. Maar voordat het zover was werd er door de hele airport omgeroepen; Anouk Rombouts...blablabla, rest niet verstaan natuurlijk. Het heeft 15 minuten geduurd; maar toen lag hij weer in mijn handen. In die tussentijd had tante Hannie nog even gebeld; kreeg dus vreemde vrouw aan telefoon; dus die mailen naar huis: hoi, Anouk is dr mobiel kwijt met haar creditcard erin... dacht meld het even. Groetjes. Dussss. Bij mij geen stress, viel reuze mee, was wel blij dat ik hem weer terug had hoor en meteen ff tante Hannie gebeld;) Had zoveel geluk; als ik nog wat dollars had: had ik de casino nog even opgezocht. Maar goed. Vertrek kwam steeds dichterbij en de tranen begonnen te lopen. Van blijdschap dat NZ zo mooi was geweest, van liefde van mijn familie en vrienden in NZ en van geluk dat er heel veel lieve mensen in Nederland op mij zaten te wachten.

Maandag 26 - 01 - 2015
Eerste wat ik deed was de kaarten lezen en daarna goed veilig terug stoppen dat ik ze vooral niet zou verliezen;) Reis ging goed, veel geslapen. Het was een lange zit in HongKong, 8 uur wachten. Gratis wifi, leuke winkeltjes en wat programma's die ik had gemist in NL terugkijken: Boer zoekt vrouw en GTST en de tijd was zo weer om. Ook de tweede vlucht verliep goed, reis van 12 uur was wel erg lang, we landen eerder dan gepland en t begon te kriebelen; mag het nou eindelijk. Moest nog even geduld hebben met de koffers. Gelukkig kon ik ons pap en mam, dimphy, youri en joost al zien staan; en met telefoon ff naar andere kant van t glas gebeld; Hoi! Koffers gepakt en daar stonden ze. Dimphy en Youri gefeliciteerd en iedereen even dikke knuffel gegeven. Daarna nog bakje koffie en op naar huis; Waar de volgende delegatie al klaar stond mij te verrassen in het donker; Surprise: Vriendinnen stonden achter groot spandoek; kei lief! Martijn, Lara, Ome Hans, Tante Anja, Jessie, Marco, Tante Ria allemaal ff mijn eerste verhalen horen; Lekker drankje erbij, kaart van NZ erbij en al de ansichtkaarten. Heel fijn thuiskomen! 's nachts om 05.00 gaan slapen; zat nog vol energie. Volgende ochtend 10.00 u stonden opa en oma op de stoep; Goedemorgen Anouk!

1e week: Lekker bijgeslapen, aankleden en hop in de auto. Telefoon regelen, vrienden opzoeken, verjaardagen, naar de sporthal om handbal vrollies te verrassen, naar de bakker, naar 't mekkeren (pronkzitting) gelukkig op tijd want ons mam deed mee met een buut. Merlijn verrassen bij thuiskomst vanuit Portugal, bruidsjurk uitzoeken voor Dimphy, handbalwedstrijden kijken bij Bevo en Mhv. Mijn week was weer om....

Zaterdagavond 21 - 02 - 2015
Het is al bijna een maand geleden... Wat gaat de tijd toch weer snel. Twee weken school zitten erop, wennen, heel erg wennen! Het wennen aan het ritme, aan het weer, aan Nederland; al die verplichtingen, al die regels: Jongens doe s ff rustig man. Pffff. Hoor wie het zegt.
Ik heb nog veel contact met NZ, vooral in de avond, leuk om dat te onderhouden, leuk om foto's terug te kijken, te skypen en verhalen te delen; weet je nog!?
Carnaval 2015 met ons pap en mam als boerenbruidspaar was helemaal geslaagd, wat hebben we samen allemaal genoten! Kei leuk! Weekje vakantie er achteraan. T begint weer aardig normaal te worden; thuis zijn. Al blijft het nog steeds schakelen; wil ook dingen anders gaan doen, veranderingen aanbrengen. Is maar goed ook, anders zou t lijken alsof ik niets geleerd had van mijn reis, maar toch gaat dat niet zo 123...

Ben benieuwd: elke keuze is goed; als ik maar kies, de tijd ervoor neem en daar dan 100% voor ga. Wat Pieter mij gister nog zei op skype: Don't worry anouk, just relax and go with the flow... everything will become all right!

Graag wil ik iedereen bedanken voor alle support, het volgen van mijn reis en de leuke berichtjes! Dit was mijn eerste grote reis; maar zeker niet mijn laatste! Voor 't geval iemand twijfelt om naar NZ te gaan, kom maar op de koffie; binnen 10 minuten ben je om; zo niet, drinken we nog een kopje;) Kijk op zijn minst even naar dit filmpje van een medereiziger, bijna dezelfde reis en activiteiten gedaan!....Sweet as!

Heel veel liefs,
Anouk

https://www.youtube.com/watch?v=PfN0wFt4q9A Stray with me - New Zealand 2015