Mijn reis is begonnen!

Hallo Allen,

Het heeft even geduurd; maar allereerst : alles is goed. Zit nu met een groot glas verse jus mijn verslag te maken. Sinaasappels uit eigen familietuin, heerlijk. Het is alweer dag 3 hier aan de andere kant van de wereld; vrijdag 29 augustus om 21.00. Lekker een muziekje op en jullie maar eens vertellen hoe mijn reis was verlopen.

Je zou zeggen als je geen last hebt gehad van je oren, turbulentie, vertragingen, slecht eten en je koffers waren er direct en de taxi stond ook voor je klaar: goede reis... toch? Vooraf zou ik daar ook direct voor tekenen. Maar mijn reis zou niet MIJN TYPISCHE REIS zijn als er weer iets zou verdwijnen, verloren zou gaan door mijn eigen stomme schuld. jaja...

Maar goed, ik zal bij het begin beginnen. Maandags ben ik na een lekker bad en een heerlijk ontbijt met z'n 6e de laatste dingen aan het pakken gegaan. Mijn buurvrouw kwam mij ook nog een goede reis wensen, net zoals mijn opa en oma. Heel lief & fijn. Van mijn broertje Joost had ik zondags in Sittard afscheid genomen, hij moest nl maandags weer op de handbalacademie beginnen. Na de laatste mailtjes gestuurd te hebben, paar telefoontjes nog, was het om 11.30 toch echt tijd om naar Schiphol te gaan. Na een dikke knuffel van mijn broer Martijn en van ons pap ben ik samen met ons mam, mijn zus Dimphy en haar vriend Youri naar Schiphol gereden. Onderweg nog veel appjes, berichtjes en succes wensen gekregen. Auto geparkeerd, ingecheckt, Dimphy en Youri uitgezwaaid (ze vertrokken om 15.00 ook samen op vakantie) en toen was mijn vriendin Mayke samen met haar vriend Tom ook op Schiphol. Zij waren een dag eerder teruggekomen met vakantie, zijn een nachtje blijven pitten in een hotel, zodat ze mij konden uitzwaaien ;) Nog een onderonsje gehad met Tom en toen zijn Mayke, ons mam en ik wat wezen eten/lunchen. Ik had natuurlijk niks door tot Mayke terug kwam van de ' wc ' en ze mijn vriendin Lisa achter haar voorbij toverden... Echt waar wat een verrassing, echt fijn ladies! Na het eten nog even mijn telefoon abbo omgezet van mijn nl nummer, nog wat foto's gemaakt met de meiden en toen was het moment daar: Ik moest door de douane. Ff goed knuffelen met mijn lieve moeder en mijn vriendinnen en toen (geloof het of niet, zonder tranen) met een goed gevoel door de deuren. Alles verliep soepel, 18.00 zijn we uiteindelijk opgestegen, geen vertraging, ik zat omringd door allemaal chinese medepassagiers. Ze konden geen woord Engels, dus dat was gezellig;) Ik meteen mijn boek erbij gepakt waar veel vrienden en familie een berichtje achtergelaten hadden, super al die verhalen! Grote glimlach op mijn gezicht, echt top! Daarna opzoek naar al die leuke films & series: had met er al helemaal op verheugd: Harry Potter marathon stond op de planning & als het nog kon, dan series als grey's anatomy, revange, scandal enz. Maar helaas, roze wolk verdween meteen.... Geen van allen stond erop. Helaas, maar goed, dan maar lekker muziekje luisteren, rondje lopen, kletsen met het personeel achter in t vliegtuig, proberen te slapen (wat echt niet lukte op z'n stoeltje, halve vierkante meter) wat eten en toch wat filmpjes gekeken. Voor ik het wist waren we al in Shanghai. Daar aangekomen even snel naar de wc, alles meegenomen in mn wc hokje; daarna door security en op weg naar mijn grote koffer: kwam er toen achter dat ik mijn zonnebril kwijt was; lag nog bij de wc, nou vooruit ff terug: Mocht niet. Nou vooruit dan, je mag terug, maar dan moet je wel je paspoort inleveren. DUS ECHT NIET! Ik moest ze maar ' gewoon ' vertrouwen. Dat waren de regels. Ik zo, loop dan gewoon ff mee, dan weet je zeker dat er niks ' fout ' gaat, al zou ik niet weten wat, maar goed; nee dat kon allemaal niet. Naja, jammer dan, laat maar, dus niet meer teruggegaan. Mijn grote koffer dus wezen ophalen, mijn weg gezocht in het onbekende mega grote vliegveld. Mijn koffer weer ingeleverd, weer door de security dicht bij de gate waar ik moest vertrekken en daar aangekomen een lekker chocomel besteld. Wilde betalen met mijn pinpas, lukte niet, naja: gelukkig had ik nog net op tijd een credit card aangeschaft: thanks Hans en Anja Rombouts ;P.
En toen kwam het he.... jaja. Ik was niet ALLEEN mijn zonnebril kwijt.
Het kost niet veel, het is niet noodzakelijk om bij me te hebben maar het heeft wel een van de meeste waarden!! ... Sorry familie, vrienden; ik schaam me dood, vind het echt ....Ik kwam er dus achter dat ik boekje met al die verhalen, succes wensen en tips op de wc had laten liggen samen met nog een tijdschrift. Zweet brak me uit, tranen stonden achter mijn ogen te verzamelen en ik checkte mijn handbagage. Niks... Die wc, daar waar ik 4 controles geleden geweest was, z'n 3 km verder op, 2 verdiepingen lager, waar ik meer dan een uur over had gedaan om vandaan te komen omdat het z'n slecht geregeld vliegveld is en daar waar ik van die security mijn paspoort zou moeten afgeven om er te komen. Ik heb 2 seconde nagedacht: Maar t was snel duidelijk: ik wilde het perse terug, ik zou & moest nog niks kwijt zijn; zeker niet dat mooie boek! Dus alle spullen omgehangen, en snel terug. Vaak de weg gevraagd, hulp gevraagd, door alle controles terug waar iedereen ' eigenlijk ' mijn paspoort wilde innemen. Telkens moeten strijden om mijn paspoort te behouden. Verdwaalt, weer de weg vragen, verdwalen, tranen vloeide steeds meer & er achter komen dat het personeel niet allemaal fatsoenlijk engels konden, niet gastvrij waren en je telkens 50 meter verder stuurde en dat was het dan. Om een lang verhaal kort te maken: Uiteindelijk bij ' die ' security teruggekomen, toch mijn paspoort afgegeven (over mijn lijk, als ik het boekje maar terug had: is niet slim, weet ik, maar goed, ik was in alle staten) Naar DE wc gelopen, niks, andere bekeken, niks, alle prullenbakken bekeken, niks, schoonmaaklijst bekeken, personeel nagevraagd: niks. Pfff ik wilde het nog niet geloven, wilde er nog niet bij dat ik het echt kwijt was. Tranen vloeide volop, waarom gvd ANOUK.... Bij de wc kwam er een personeelslid van het vliegveld uit de wc gewandeld: zij was de 1ste persoon die menselijk reageerde, mij troosten, met me meeliep terug naar mijn paspoort, met me naar de gevonden voorwerpen liep om daar nog te checken. Daar ook vragen: niks.... Ik was hem echt kwijt... pfff. kijken op mijn telefoon: over 55 minuten vertrok mijn vliegveld, binnen 15 minuten ging mijn gate open en ik stond nog aan de andere kant van het vliegveld als waar ik moest zijn. Knop om, dacht bij mezelf: even ophouden met janken & lopen! Met hulp van die mevrouw door de security en toen kwamen we er ook nog achter dat bij een van de controleposten ze een stempel gezet (CANCELLED) hadden in mijn paspoort alsof ik niet meer met de vlucht meewilden. Dus terug naar de incheckbalie, personeel daar hele discussie, uiteindelijk nieuw ticket gekregen, maar ook deel erbij gekregen van mijn oude ticket; anders kon ik mijn koffer niet meer meenemen als ik in Auckland was. Weer door de security en uiteindelijk om 13.45 aangekomen bij de gate, waar mijn vliegtuig om 14.05 zou vertrekken. Dus op tijd. Gelukkig maar. Maar zodra ik een voet in het vliegtuig zetten, wetende dat ik nooit meer terugkom bij dit vliegveld, begon ik weer te huilen, kon t niet tegenhouden. Het besef was er: ANOUK ; je bent een van je belangrijkste spullen NU al kwijt GVD ...zooi! Opgestegen zonder problemen en toen kwam het personeel even bij mij checken of alles okay was aangezien ik nog steeds aan het huilen was... : Ik zo, nee alles is goed, ik heb geen pijn, er is niet veel aan de hand, heb alleen last van mijzelf, van mijn geweten, dus laat me maar even...;) De tweede reis was goed verlopen, had beschikking over 3 stoelen, veel geslapen; moe, lichtjes gebroken zullen we maar zeggen, maar verder alles goed. Eerste vliegreis duurde ong. 10,5 uur, toen 4 uur gewacht in China en de 2de reis duurde ong. 12 uur. Geen vertragingen gehad, na aankomst vrij snel mijn koffer kunnen pakken. In Auckland op t vliegveld stond een taxichauffeur met mijn naam op een bordje te wachten. Mijn oom en tante lagen tenslotte nog te slapen toen ik aankwam (6.00 uur) & na t wachten op 2 medepassagiers van de taxi nog een rit van 2,5 uur gehad. & toen eindelijk : Familie! heel fijn! twas 9.00 in de woensdagochtend in NZ (NL was toen dinsdag 23.00) ons thuis ff gebeld dat ik aangekomen was en dat ik nog heel en gezond was, dus dat ze rustig konden gaan slapen.

Duss.... tja, ik moet nog beter worden in samenvatten, het is ondertussen al weer 22.30 uur hiero. Maar goed, oefening baart kunst.

Verder die hele dag gewoon opgebleven, wel wat moe, maar gewoon ff wat meegeholpen op t bedrijf van mijn oom en tante & s middags mee naar de hockey kampioenswedstrijd van mijn nichtje Wendy. Wat gegeten en toen mijn kamer waar ik nu ook nog slaap wat ingericht. koffer open, rommelen en t ziet er weer precies uit zoals ik mijn slaapkamer altijd inricht;P . Rond uur of 22.00 gaan slapen, eindelijk. Heerlijk 11 uurtjes geslapen, tot om 9.00 tante Hannie riep; anouk ben je wakker, want tante Ria en ome Michiel zijn op skype ;) uit mijn bed gesprongen, wat kleren aan en even gezellig dit leuke verhaal gedeeld. Ze verzekerde mij; dit gaat je nog vaak gebeuren anouk; tja, ik weet t...

Geen/amper last gehad van een jetlag, wel wat moe geweest en eerlijk gezegd nog steeds wat hoofdpijn, maar verder alles goed. Langzaam kom ik erachter dat ik wat dingen vergeten ben, maar goed, dat is dan zo.

Heb al veel kunnen regelen: Sprekend over nu: Ik heb een auto, een autoverzekering afgesloten, ik heb twee rekeningen geopend hier en een bankpas daarvan is onderweg, ik heb een telefoonnummer en abbo afgesloten, ik ben bij de huisarts geweest om mezelf te laten registreren, ik ben mijn stageadres geweest om mezelf voor te stellen & de eerste kleine afspraken te maken. Heb al naar een woonruimte gekeken, alleen dat wordt hem niet. Volop aan het contacten om er een te vinden, net als werk. Gewoon omdat ik dan een leuk zakcentje kan verdienen, voor 1 dagje waarschijnlijk, wat contacten op te doen tijdens het werk en mijn Engels te verbeteren. Ook aan t kijken om voor een korte periode bij een sportvereniging te gaan: waterpolo, basketbal, criket, rugby, voetbal, ik weet het nog niet. We gaan t zien. Wat boodschappen gedaan van alle spullen die ik niet heb kunnen meenemen gekocht & nu is het weekend!
Vandaag ook al mijn eerste paar kilometers gereden in mijn eigen auto... brrrr t ging goed hoor, maar wat is dat apart zeg, links rijden. Dit weekend samen met mijn oom wat ritjes maken, rotondes rijden, parkeren. Zodat ik a.s. maandag ' gewoon ' naar mijn stageadres kan rijden.

Kortom: alles is goed, heb in 3 dagen tijd al veel kunnen regelen, woonruimte en werk nog steeds niet, maar dat komt, weet t zeker. Maar me daar niet zo druk om, ze hebben me tenslotte hier nog niet het huis uit gezet en er zijn voldoende hostels haha;)

Ik heb het boek dus niet meer, maar ben wel blij met deze site, die kan ik niet kwijt raken & hier kan ik ook leuke reacties van jullie lezen en zien dat het wel gelezen wordt. Dus TOPPIE! Ik ga er dus zeker gebruik van maken.

Ik ga nu echt stoppen, na 2 uur vind ik het wel genoeg:) Owja: HET nationaal team van rugby; ALL Blacks, waar iedereen over praat, daar zal ik jullie later nog wat meer over vertellen: maar miss dat ik met een paar spelers in contact kan komen & wat trainingen mee mag maken.... Contacten leggen met iedereen, dat werkt hier echt!

De groetjes aan iedereen!

Xxliefs, Anouk